02/06/25 – Tussen 1946 en begin jaren 1990 werden honderdduizenden vaten radioactief afval in zee gedumpt, voornamelijk in het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan. Het CNRS, het Franse Nationaal Centrum voor Wetenschappelijk Onderzoek, gaat nu onderzoeken of die vaten een bedreiging vormen voor het milieu. Want daar heeft men voorlopig enkel het gissen naar.

Het gros van de vaten, 140.000 stuks, komt uit het Verenigd Koninkrijk. België dumpte 55.000 vaten, Frankrijk 46.000 vaten. Het zijn die Franse vaten waar het Frans team van kernfysici, geologen, oceanografen en biologen naar op zoek gaan. Tenminste, als daar nog wat van overblijft. Want de levensduur van die metalen vaten werd op 20 tot 25 jaar geschat.

Half juni zal de autonome robot Ulyx gedurende een maand de vaten in kaart brengen. De robot kan dicht genoeg komen om de staat van de vaten te beoordelen op hogeresolutiefoto’s. “Tegelijk meten we ook de straling. Vanop afstand, omdat we niet precies weten wat te verwachten”, zegt Patrick Chardon van de Universiteit van Clermont-Ferrand, die de effecten van radioactiviteit op het milieu bestudeert.

In een tweede fase zal men stalen nemen en onderzoeken om de aanwezigheid van radionucliden in het water te meten, alsook in de levende organismen die rond het afval leven. Zo kan men zicht krijgen op de bedreiging die de vaten nog kunnen vormen.

België stortte dus in totaal 55.324 radioactieve containers , met een totale radioactiviteit van 2.120 terabecquerel (TBq).

(Alex Polfliet)

Bron: Het Nieuwsblad 27/05/25