in een opiniestuk in De Morgen hekelt de Bond Beter Leefmilieu de Memorandum of Understanding die het SCK sloot met Amerikaanse, Italiaanse en Roemeense partner om samen een kleine modulaire kernreactor te bouwen: “SMR’s zouden minder afval produceren en bovendien veilig en goedkoop zijn. Dat zei men 75 jaar geleden ook al, maar finaal werd toch gekozen voor grote kerncentrales omdat kleine niet rendabel zouden zijn. Nu zou dat wel lukken? Bovendien weigert het SCK te antwoorden op een cruciale vraag: hoeveel SMR’s moet je bouwen om een competitieve stroomprijs te halen? Enkele uren na de aankondiging van SCK liep trouwens het bericht binnen dat NuScale, die in de VS een watergekoelde SMR wilden bouwen, er de brui aan geeft vanwege onrendabel. Dit nadat 600 miljoen overheidsgeld werd opgesoepeerd.

Wat pas echt verbazend is, is het feit dat de SCK-SMR MoX als brandstof gebruikt. Plutonium afkomstig van “opwerking” van bestraalde splijtstof, dus. Die piste volgen betekent dat je vele tientallen nucleaire transporten krijgt, zeer vervuilende opwerking van bestraalde splijtstof en enorme risico’s op gebied van verspreiding van kernwapens. Die MoX komt wellicht dan nog van het Russische Rosatom, dominant in die markt. Het SCK kiest dus voor het herlanceren van de plutoniumeconomie, dwars tegen een parlementaire beslissing van 1993 om daarmee te stoppen.

De milieubeweging, ook de Europese milieukoepel, stelt verder nog dat investeren in SMR’s geld en tijd verkwist in de strijd tegen de klimaatopwarming en derhalve contraproductief is.